(15) Zazdrość

Co do tego poinformowania to bardzo was przepraszam, ale dodając posta zamiast„ publikuj” dałam „ Zapisz” przez co rozdział zapisał mi się na dysku i nie pojawił na blogu. Nie sprawdziłam czy już się ukazał tylko zaczełam was informować. Jeszcze raz przepraszam.
....................................................................
(Z punktu widzenia Edwarda)

Anne pojechała na te zajęcia jakieś dziesięć minut temu a ja już odchodzę od zmysłów. To nie to samo co w szkole, tam po mimo rozłąki i tak mogę ją obserwować przez myśli innych. Nagle Alice wybuchła śmiechem.
- Co ci się stało siostrzyczko? – Śmiejąc się tak wyglądała nadzwyczaj zabawnie.
-Anne.- o co jej chodzi? – Padniesz jak ci powiem kto ma z nią tańczyć w parze.
- Przecież zapisała się na taniec grupowy nie towarzyski. – Stwierdziłem. Gdyby było inaczej, już dawno by mnie tu nie było. Ale i tak się poświęcę i zapiszę się na te zajęcia. Nie wytrzymam bez niej tak długo.
- Tak, ale w takim tańcu też trzeba mieć partnera.- Nie chciałem się z nią sprzeczać. W końcu ona znała się na tym doskonale, a ja Ze tak to nazwę byłem w tym temacie „zielony”.
- Trafiła na Mika Newtona ! A Żebyś widział jaką miała minę – Natychmiast wyłapałem ten obraz w jej głowie. Pomimo skrzywionej i zrezygnowanej minie Anne, i tak poczułem ukłucie zazdrości. Pomimo iż nie dorastał jej do pięt to i tak znacznie odstawał od reszty uczniów. A ja strasznie zazdrościłem mu tego iż może z nią tańczyć. Chociaż Anne podobno bardziej lubi taniec towarzyski w którym jestem mistrzem i w którym można zachować większą bliskość… dosyć tego Edwardzie! Chyba będę musiał poprosić Alice o małą przysługę…
- Nie musisz się poświęcać Edwardzie, Anne chyba straciła zapał do tego tańca. – Albo ten chochlik też potrafi czytać w myślach albo moje pytanie było wypisane na twarzy ( Jakby ktoś nie wiedział to Edward chciał poprosić Alice o lekcje tańca grupowego). Przez resztę czasu Alice zadręczała mnie tym że byłem zazdrosny. Ten chochlik potrafi być naprawdę natrętny. Nawet nie spostrzegłem kiedy zrobiło się ciemno i usłyszałem samochód Anne na podjeździe.

(Z punktu widzenia Anne)



Wróciłam do domu i od razu wpadłam na coś twardego. Tym czymś twardym była oczywiście Alice, a za nią stał mój cudowny anioł…
- I jak było? - Jej entuzjazm mnie dobijał, jakby już dawno nie wiedziała…
- Alice, mówisz tak jakbyś tego jeszcze nie wiedziała. – Zrobiał tylko minę rozłoszczonego dziecka i ustąpiła miejsca Edwardowi.
- Witaj skarbie. – rzuciłam entuzjastycznie całując go w policzek. On jękną tylko i zbliżył się do moich ust. Moje serce natychmiast przyśpieszyło.
- Strasznie się za tobą stęskniłem moja ty piękności. – zwykle w takich momentach po prostu mnie zachwycał
- Jak bardzo? – spytałam całując przy tym jego ucho.
- Nawet nie wiesz jak bardzo…- Tę jakże cudowną chwilę przerwał mały piskliwy głosik. Ten natrętny chochlik zawsze musi dodać swoje trzy grosze.
- Stęsknił się za tobą tak bardzo iż już chciał się poświęcić i zapisać na kurs ale oprócz tęsknoty targało nim jeszcze jedno uczucie…
- Alice! – krzykną ale ja czułam się nadzwyczaj zaintrygowana jej wypowiedzią..
- O co ci chodzi Alice?
- O to że kiedy ty tańczyłaś z Mikem Edward płoną z nienawiści. – Że jak? On był zazdrosny?! Ale o co? O to że czułam się zażenowana w towarzystwie tego idioty?
- Byłeś zazdrosny? Ale o co?
- O ciebie skarbie, jesteś taka cudowna, mól aniele. Zrobiłbym dla ciebie niemal wszystko.
- Wszystko mówisz? – Wyszeptałam wplątując palce w jego włosy. Zaśmiał się tylko cicho a późnie usłyszałam za nami tubalny śmiech…
...................................................................
Mam nadzieję że się podobało. Wiem że trochę krótki ale nie mogłam go bardziej rozciągnąć. Postaram się dodać nowego Jutro ale niczego nie obiecuję.